Het kan vervelend zijn om een espresso-liefhebber te zijn. Om te beginnen zal je gewoonte je in de portemonnee raken. Een enkel schot – slechts 30 gram – kostte me onlangs bijna € 3,00 bij een plaatselijke koffiebar, voordat ik een fooi kreeg. En het kostte minder tijd om te drinken dan ik in de rij stond om te bestellen. Om nog maar te zwijgen van het feit dat ik het huis moest verlaten om dat kleine, dure, levengevende elixer te kopen. Dus ik was enthousiast over het testen van espressomachines voor thuis, vooral degenen die beloofden het meeste werk voor mij te doen. Het blijkt dat ik niet de enige ben in mijn verlangen naar de rijke, sterke boost van espresso’s: volgens het trendsrapport 2016 van de National Coffee Association is de dagelijkse consumptie van op espresso gebaseerde dranken in Amerika bijna verdrievoudigd sinds 2008.
Maar winkelen voor espressomachines is ingewikkeld. Ze variëren in prijs van ongeveer € 100 voor basismachines tot uitgebreide, glanzende wonderen die u meer dan bijna € 8.000 kunnen kosten. En dat is voor een machine zonder grinder of weegschaal, die volgens experts beide nodig zijn voor het beste resultaat. Omdat we weten dat koffie het lekkerst smaakt als de bonen net voor het zetten worden gemalen en we niet willen rotzooien met het malen en portioneren van koffie in de vroege ochtend, hebben we besloten om ons te concentreren op modellen met een ingebouwde koffiemolen, waardoor het veld dramatisch kleiner werd. . Omdat de meeste Amerikanen genieten van melkachtige espressodranken zoals cappuccino’s en lattes, hebben we alleen machines gekozen die een methode voor het opschuimen van melk bevatten. We hebben ook de prijs begrensd op ongeveer € 1.000, hoog genoeg om (we hoopten) kwaliteit te garanderen, maar niet zo hoog dat het belachelijk zou zijn.
We wisten wat we wilden in een espressomachine. Eerst en vooral moet het espresso zo goed maken als een barista kan produceren, en je zou de sterkte en het formaat van het brouwsel aan je smaak moeten kunnen aanpassen. Ten tweede moet de machine gebruiksvriendelijk en relatief eenvoudig te onderhouden zijn. Het brouwen van een drankje of twee zou niet veel rommel moeten maken, te lang moeten duren, of een ontmoedigende hoeveelheid gedoe vereisen voor een drukke doordeweekse ochtend.
Onder druk
Snelheid vormt de kern van espresso, een moderne uitvinding; het werd net na de Tweede Wereldoorlog populair als een manier om snel koffie te zetten. Het kost een barista slechts 20 tot 30 seconden om een espresso te “trekken”, waarbij verwarmd water door een klein, verpakt bakje fijngemalen koffie wordt gestuurd. Bij infuuskoffie doet de zwaartekracht het werk. Maar bij espresso wordt het water met grote druk door de koffie geperst. De standaard voor dit type espressomachine is een piekcapaciteit van ongeveer 15 bar druk. Volgens espresso-experts moet de machine een piekcapaciteit van 15 bar bereiken om consequent de ongeveer negen bar van die druk te genereren die nodig is om een goede espresso te zetten. Binnen automatische machines zoals die in ons assortiment, een boiler verwarmt het water en een pomp zorgt voor de druk om het door het terrein te persen. Het resultaat is een heet, donker, rijk en licht bitter brouwsel met daarop een laag goudbruin schuim genaamd crema, de smaakvolle en aromatische geëmulgeerde oliën die onder druk worden geëxtrudeerd.
Om het speelveld voor onze tests gelijk te trekken, gebruikten we kraanwater en kochten we een tiental kilo koffiebonen die in dezelfde batch waren geroosterd, zodat het enige verschil tussen onze espressodranken in de machines zelf zou ontstaan. Eén ding hebben we geleerd: je hebt geen speciale “espresso-roast” -koffie nodig; de enige kanttekeningen die in sommige van de handleidingen van onze machines werden geboden, waren tegen het gebruik van zeer olieachtige bonen of gearomatiseerde en kunstmatig gecoate bonen, die schadelijke resten in de machines zouden kunnen achterlaten. We gebruikten hetzelfde vetvrije gebraad in elke machine en kozen de peulen die het dichtst bij de Nespresso machine passen.
Voordat we begonnen met brouwen, hebben we de langdurige installatieprocedures van de machines doorlopen, waaronder het controleren van de hardheid van het kraanwater met een kleurveranderende strip en het programmeren van dit in de instellingen van de machine, het installeren van waterfilters en het volgen van uitgebreide meerstaps spoelprogramma’s. Het proces was voor geen van de machines belastend. Al snel hadden we de tanks gevuld met vers water en de hoppers met bonen en begonnen we kop na kop enkele en dubbele espresso te zetten. Later leerden we melk op te schuimen voor een stomende reeks cappuccino’s, macchiato’s en lattes. Twee van de machines pompten automatisch geschuimde melk uit nadat we hulpstukken hadden geplaatst, terwijl de andere vier stoompijpjes hadden die we in een vat met koude melk stopten om het handmatig op te schuimen.
Leercurve
Eerst het goede nieuws: we kregen geen vreselijke espresso van een van de machines, en sommige waren uitstekend. Zelfs als de eerste opnamen niet geweldig waren, kan bij elke machine een aantal of alle factoren worden aangepast, waaronder temperatuur, sterkte en volume, zodat u dichter bij uw ideale espresso-opname kunt komen. Bij een paar machines kunt u zelfs knoppen programmeren en favoriete instellingen opslaan voor een of meer gebruikers; de rest brengt eventuele wijzigingen aan in de nieuwe standaard.
We leerden al snel op zoek te gaan naar de gouden standaard voor espresso-extractie: gestage, dunne stromen gevlekte, hazelnootkleurige espresso uit de dubbele tuiten, resulterend in een brouwsel met daarop een laag schuimige, gemarmerde crema. We ontdekten dat als de espresso te langzaam druppelt en eruitziet als inkt, de smaak zuur en hard zal zijn omdat water te veel tijd doorbrengt in contact met de gemalen koffie, waardoor slechte smaakstoffen te veel worden geëxtraheerd. De oorzaak? Koffie die te fijn was gemalen of, in machines waar u de koffie aanstampt, een teken dat deze te stevig was verpakt, waardoor de doorgang van het water werd vertraagd. Als de stromen daarentegen te snel naar buiten stromen of te bleek zijn, zal de espresso zwak, dun en zuur zijn omdat hij te weinig wordt geëxtraheerd. De koffie was te grof gemalen, te licht aangedrukt of onvoldoende in hoeveelheid,
Nadat we shot na shot hadden getrokken en nippen en aanpassingen hadden gemaakt aan de maalgraad, temperatuurinstellingen, shotvolume en meer, haalden we shots van goede kwaliteit, hoewel onze favorieten weliswaar vanaf het begin goede foto’s maakten. De langste maar misschien wel meest lonende leercurve kwam van de Breville Barista Express, een halfautomatische machine die wat hands-on werk vereiste. Terwijl het de portafilter automatisch in een filterhouder (de metalen filterbeker met handvat die het koffiedik vasthoudt tijdens het zetten) automatisch afleverde, moesten we leren om het goed aan te stampen met een meegeleverde stamper en vervolgens de filterhouder op zijn plaats onder de zetkop te vergrendelen. door op een knop te drukken om te beginnen met brouwen. Een meter aan de voorkant laat ons zien of we correct hadden geslepen en aangedrukt (een pijl zou in een duidelijk gemarkeerde grijze zone gaan), onmiddellijke feedback geven dat de drank onder de juiste druk is geëxtraheerd. Na het zetten moesten we de gebruikte puck koffie handmatig verwijderen en eruit tikken en de filterhouder spoelen. Als beginners om espresso te maken, begonnen we een beetje nerveus over de doe-het-zelf-aspecten van de Breville Barista Express, maar we wonnen al snel vertrouwen dankzij de duidelijke, intuïtieve knoppen en handleiding. Al snel waren we met plezier onze ideale foto’s aan het inbellen en voelden we ons als profs. Daarentegen werkten alle andere machines achter de schermen en waren ze vrijwel hands-off, waarbij ze automatisch maalden, portioneren, brouwen en de puck in een verborgen bak wierpen. (Deze verzamelden ergens tussen de 9 en 16 pucks of peulen voordat de machine ons een signaal gaf om ze te legen.) we moesten de gebruikte puck koffie handmatig verwijderen en eruit tikken en de filterhouder spoelen. Als beginners om espresso te maken, begonnen we een beetje nerveus over de doe-het-zelf-aspecten van de Breville Barista Express, maar we kregen al snel vertrouwen dankzij de duidelijke, intuïtieve knoppen en handleiding. Al snel waren we met plezier onze ideale foto’s aan het inbellen en voelden we ons als profs. Alle andere machines werkten daarentegen achter de schermen en waren vrijwel hands-off, waarbij ze automatisch maalden, portioneren, brouwen en de puck in een verborgen bak wierpen. (Deze verzamelden ergens tussen de 9 en 16 pucks of peulen voordat de machine ons een signaal gaf om ze te legen.) we moesten de gebruikte puck koffie handmatig verwijderen en eruit tikken en de filterhouder spoelen. Als beginners om espresso te maken, begonnen we een beetje nerveus over de doe-het-zelf-aspecten van de Breville Barista Express, maar we kregen al snel vertrouwen dankzij de duidelijke, intuïtieve knoppen en handleiding. Al snel waren we met plezier onze ideale foto’s aan het inbellen en voelden we ons als profs. Daarentegen werkten alle andere machines achter de schermen en waren ze vrijwel hands-off, waarbij ze automatisch maalden, portioneren, brouwen en de puck in een verborgen bak wierpen. (Deze verzamelden ergens tussen de 9 en 16 pucks of peulen voordat de machine ons een signaal gaf om ze te legen.) Al snel waren we gelukkig onze ideale foto’s aan het kiezen en voelden we ons als profs. Alle andere machines werkten daarentegen achter de schermen en waren vrijwel hands-off, waarbij ze automatisch maalden, portioneren, brouwen en de puck in een verborgen bak wierpen. (Deze verzamelden ergens tussen de 9 en 16 pucks of peulen voordat de machine ons een signaal gaf om ze te legen.) Al snel waren we met plezier onze ideale foto’s aan het inbellen en voelden we ons als profs. Alle andere machines werkten daarentegen achter de schermen en waren vrijwel hands-off, waarbij ze automatisch maalden, portioneren, brouwen en de puck in een verborgen bak wierpen. (Deze verzamelden ergens tussen de 9 en 16 pucks of peulen voordat de machine ons een signaal gaf om ze te legen.)
Fatale gebreken
Nu het slechte nieuws: een paar machines waren absurd ingewikkeld om te gebruiken. De ergste overtreder, door DeLonghi, had een vierkant scherm van 3 bij 3 inch gevuld met rijen kleine symbolen zoals zoveel hiërogliefen; ze waren frustrerend cryptisch, net als de handleiding, die pagina na pagina met uitgebreide uitleg liet zien. (Erger nog, sommige symbolen stonden voor andere dingen als ze knipperen in plaats van gewoon aan.) Aan de andere kant van het spectrum was een model van Jura te sober. Hoewel de blanco voorkant er extreem slank uitzag, dwong hij ons constant terug te gaan naar de handleiding om er zeker van te zijn dat we hem correct gebruikten, om aanpassingen te doen of om melk op te schuimen. Omdat we op zoek waren gegaan naar een automatische machine die het krijgen van espresso eenvoudiger en sneller maakte, hebben we een premie gelegd op het gebruiksgemak van de machines, en deze twee modellen verloren een paar aanvankelijke punten.
De slijpmachines op deze twee meest gecompliceerde machines werkten vaak niet. Bonen vielen vaak niet in de maalschijven. We konden geen duidelijke correlatie vinden tussen het type molen en deze gebeurtenis; de vormen van hun bonencontainers hadden de neiging om te voorkomen dat koffiebonen zonder hulp de messen bereikten. De Jura E80 stopte en flitste een “vul bonen” -scherm, zelfs als de hopper tot de rand gevuld was. De DeLonghi maalde de paar bonen die uit de trechter vielen in de messen en produceerde dan dun, bruinachtig afwaswater in plaats van espresso. Als we in beide gevallen op de knop drukten om te zetten en snel de trechter openden om de koffiebonen met onze vingers naar beneden te duwen tijdens het malen, kwamen er genoeg bonen in de molen om een geweldige espresso te maken. Maar dit was gewoon niet acceptabel.
We vroegen ons af of de zeer lichte olieachtige glans aan de buitenkant van onze donker gebrande koffiebonen een factor was, dus kochten we medium-roast bonen met extreem droge oppervlakken en probeerden we het opnieuw, waarbij we in elke machine 40 espresso-shots zetten. Deze keer vielen de bonen met succes in beide zonder onze hulp (hoewel de DeLonghi nog steeds een paar waterige shots van te weinig bonen maakte toen de hopper leegliep, voordat er een lampje ging branden dat aangaf dat hij moest worden bijgevuld). Dit waren echter de twee duurste machines in onze reeks, met ongeveer € 1.000,00 per stuk, een prijs die ons niet zou moeten beperken tot bepaalde soorten gebraad. We kunnen deze modellen alleen onder voorbehoud aanbevelen.
De padmachine, de Nespresso Lattisima Touch, was verreweg het gemakkelijkst in gebruik, de meest nette en de meest compacte op het aanrecht – en ook de minst dure van ons assortiment. De crema die het produceerde was de dikste en langst houdbare. Maar onder de crema was de koffie zelf dun en een beetje teleurstellend, zonder body en smaak. Deze machine bood de minste aanpassingen om het resultaat aan te passen, dus we konden er niet veel aan doen. Desalniettemin dachten veel van onze testers dat ze de ietwat ondermaatse espresso konden vergeven omdat de machine zo gemakkelijk te gebruiken was (en veel gebruikers verdunnen hun espresso met melk en suiker). We raden deze machine aan met het voorbehoud dat, hoewel hij niet de beste espresso voor thuis produceert, hij zeker de gemakkelijkste is.
Dat leverde ons twee finalisten op. Een daarvan was de Sage Barista Express, die enige toewijding vereist om te leren en de stappen uit te voeren om elke dag espresso te zetten. De andere was een volautomatische automaat die drankjes bereidde met een paar goed ontworpen knoppen. Compact, gemakkelijk te begrijpen, consistent in de hoge kwaliteit van de espresso en eenvoudig aan te passen zodat u kunt experimenteren met instellingen. De Gaggia Anima laat ons van espresso genieten zonder parttime professionele barista’s te hoeven worden; het is onze favoriete espressomachine. Wil je het gemak van een drukknop en fantastische espresso, kies dan voor de Gaggia. Als u het prettiger vindt om op zijn minst een deel van de ervaring van het bereiden van uw dranken in handen te krijgen, dan is de knappe, halfautomatische Sage Barista Express precies wat u zoekt.
METHODOLOGIE
We hebben zes espressomachines getest (vier volledig automatische, een halfautomatische en één pod-stijl), variërend in prijs van ongeveer € 400,00 tot ongeveer € 1.000,00. We gebruikten Peets Arabica Mocha Java, een donkere branding met chocoladetonen. Voor de Nespresso hebben we het gepatenteerde gebrande Arpeggio gekozen, dat het meest overeenkomt met de Peets-koffie. Alle modellen, behalve de machine in de vorm van een pad, hadden ingebouwde koffiemolens en ze hadden allemaal de mogelijkheid om opgeschuimde melk te produceren voor cappuccino en andere op melk gebaseerde espressodranken. We hebben aangegeven welke machines een kleine trechter en schep bieden voor het zetten van één kopje voorgemalen koffie, en een platform voor het vasthouden en passief opwarmen van kopjes. We hebben de maximale hoogte van de ruimte onder de koffietuitjes voor espresso gemeten om de grootste kopmaat te bepalen die je op elke machine kunt gebruiken. We beoordeelden de machines op koffiekwaliteit, melkschuimen, gebruiksgemak en opruimen. Alle machines zijn online gekocht en verschijnen in volgorde van voorkeur.
Espressokwaliteit: we hebben met elke machine meerdere rondes espresso en dubbele espresso bereid, waarbij we de resultaten visueel en door middel van proeverijen evalueerden; we hebben de instellingen aangepast om voor elke machine een optimale smaakkwaliteit te bereiken. We hielden ook een blinde proeverij waarbij proevers de smaak, body en algehele aantrekkingskracht van enkele shots espresso beoordeelden, en we maten de diepte van de crema op drie shots en berekenden het gemiddelde van de resultaten. We beoordeelden machines hoger als ze betrouwbaar en herhaaldelijk shots espresso produceerden met een goede smaak, body en crema.
Melkopschuimen: we maakten cappuccino op elke machine, zowel afzonderlijk als meerdere na elkaar. We beoordeelden de textuur van het schuim en de kwaliteit van het afgewerkte brouwsel.
Gebruiksgemak: terwijl we de machines gebruikten, zagen we de moeilijkheidsgraad en de inspanning die nodig was om enkele en meerdere rondes espresso-gebaseerde dranken te bereiden, en om de bonencontainer en het waterreservoir te vullen. We gaven hogere cijfers aan modellen met eenvoudige, duidelijke en intuïtieve displays, knoppen en bedieningselementen; had gemakkelijk te vullen tanks en hoppers; en dwong ons niet om de handleiding herhaaldelijk te raadplegen voor de basisbediening. Machines die het opschuimen van melk gemakkelijker maakten, kregen hogere cijfers.
Opruimen: we hebben geëvalueerd hoe gemakkelijk het was om elke machine schoon en draaiend te houden, inclusief het legen van gebruikt koffiedik (of pads) en lekbakken en het reinigen van de melkopschuimer, rekening houdend met de vraag naar reinigingscycli op langere termijn, ontkalken en filter vervangen. Machines die zijn ontworpen om eenvoudiger te worden beoordeeld als hoogste.
